korkma ben varım

mükemmel ötesi bir roman; kitap içerisinde, polisiyeyi, aşkı ve üst düzey kurguyu barındırıyor.ilginç olan yazarın sadece 1-2 tane romanı var

sevdiğinden duyulduğunda huzur verir bu cümle.

ilk 45 sayfasına kadar gelebildiğim tek kitap

murat menteş'in dublörün dilemması'yla birlikte şahane iki romanından biri. askerdeyken okumuştum ikisini de. ikisi de süperdir. guy ritchie filmi izler gibi okuyorsunuz her iki romanı da. karakter isimleri ise natuk baytan filmlerindeki karakterlerin adlarını anımsatıyor.

an itibariyle okumaya başladığım roman. girişteki cümle çok hoşuma kaçtı. "bu kitapta anlatılan olayların hepsi gerçektir, fakat hiçbiri henüz gerçekleşmemiştir"

murat menteş'in yeni başladığım kitabı. altı çizilerek okunası bir kitap.

şimşek çaksa da söylesek be

korkma ben düşünüyorum.

öyle aptalca ki, kızların aklını başından alıyor.

keşke az kişinin bildiği kitap olarak kalsa dediğim vir kitap ama çıktığı yıl en cok satanlar arasinda olan bir kitap.

başlığı okuyunca ağlayan minyon bir kadın ve ona sarılan kaslı adam geldi. peki neden ağlayan kadın? neden kadın minyon? adam neden kaslı? bunlar hep toplumun dayatmaları...

dodjudge geldi aklıma...

bunu en son duyduğum zaman sene 2010 felandı sanırım, o zamanlar dedemin yanında kalıyorum bir süreliğine gece çok korkunca "korkma oğlum ben yanındayım sana bir şey olmaz, ben izin vermem" demişti, o günden sonra en fazla dedeme güvendim. yaklaşık 5 yıldır yok hayatımda vefat etti. o gün bugündür güvenebileceğim bir insan evladı daha çıkmadı karşıma

murat menteş’in 2009 da yayınlanan ve diğer kitapları gibi biraz ilginç farklı olan kitabıdır. okuyanlar çok sevdiklerini ve farklı bulduklarını söylerler karakterleri ve kurgunun yine şaşırttığını belirtirler. hatta bir yorumda murat menteş’in yeni bir roman icat ettiğini söylemiş birisi. “öldürdüğüm insanlarla iyi arkadaş olacağımızı düşünmüşümdür hep."

murat menteşin en afilli kitabı. canım kitabım. seni ellere verdiğim güne lanet olsun. çok özledim annem evine geri dön.

“şövalye olsaydım, senin şehrine hücum etseydim, dudaklarını görünce kılıcımı düşürür, atımdan düşerdim. hiçbir zaferin erişemeyeceği tatta bir yenilgi olurdu…” insanın tekrar tekrar okuyası geliyor.

dedi ve gitti...ozaman gitmenden korkuyordum şimdi ise yokluğundan.

diyen insanın yarın birden yok olması ve senin eline yüreğine batan hayal kırıkları ile kalman

asla itibar edilmemesi gereken sözdür

ben yanındayken bir şey olmaz diyemem ama bir şey olursa korkma yanındayım

t: smek deces imzası taşıtan nefis beat. - link not: sample için; (bkz: dancing with the moonlit knight)

Bazen bu cümleye o kadar ihtiyacım oluyor ki...

Yazarın, dublörün dilemması kitabını okuyup bir şekilde yarım bırakmıştım geçmişte. Sonra bir arkadaşımla konuşurken tekrar düştü aklıma. Bu hafta içinde önce bu kitabı bitirdim. Ki bu kitap sayesinde murat menteş tarzına alıştım. Daha sonra korkma ben varımı okumaya başladım. Okuduğum her bölümde karakterlerin ta kendisi oldum. Normalde kitap okurken dışarıdan biriymişim de yalnızca olanları izliyor kitap bitince de olay yerinden ayrılıyormuşum gibi olurdu. Bu defa öyle olmadı. Aradığımı tarzı bu yazarda buldum, o yüzden keyfim yerinde. Kitapta altını çizdiğim birçok cümle var şimdi buraya alıntılayıp bir şeyler yazmayacağım ama bundan sonra baş ucumda bekletip herhangi bir yerinden tekrar okumaya başlayacağım yeni gözde kitabım olacak.

Eminim güzel kitaptır. Bundan bir şüphem yok. Kim okuduysa çok beğendiğini iddia ediyor. Kitabın ismi de beni sürekli kendine çekiyordu. Çok hoş bir seçim: Korkma ben varım. Giriş bölümü de epey ilgi çekiciydi hatta. Ama kitabın içerisindeki tüm karakterlerin sikim sikim isimleri olduğu için yarısında bir kenara attım bir daha da elime gelmedi. Yav ne gerek vardı acaba böyle isimler seçmeye bilmiyorum cidden. Fu, Müntekim Gıcırbey, Şebnem Şibumi, Hayati Tehlike, Namık Mıknatıs, Atom Bombacıyan, yok anasının amı. Yukarıda Natuk Baytan filmlerini anımsatıyor denilmiş isimler için. Doğru ama orada kulağa hoş geliyordu burada göze hoş gelmiyor. Ayrıca o filmlerde tüm karakterler değil genelde bir ya da birkaç karakterle sınırlı kalıyordu bu tür şeyler. Roman değil freak show resmen. Hiç gereği yokken ve gereksiz bir noktadan okumamı zorlaştırdığı için yarım bıraktım bence ben bu kitabı. "Bir ara mecbur baştan başlayacağız" dediğim kitaplar havuzuma talihsiz bir biçimde giriş yapmış oldu.